ผลงาน : - ค้นพบวัคซีนในการรักษาโรคพิษสุนัขบ้า
- ค้นพบวิธีรักษาสิ่งของมิให้เน่าเสีย โดยวิธีการพาสเจอร์ไรซ์
ศาสตราจารย์หลุยส์ ปาสเตอร์ อายุ 9 ขวบ รีบรุดเข้าไปในบ้านหลังเล็ก ๆ ในเมืองอะบออิส ในหน้าของเขาซีดเผือด
“คุณแม่ครับ” เขาร้องเรียก “ หมาบ้ากัดเฮนรี่เพื่อนของผม และตอนนี้เขากำลังเอาเหล็กเผาไฟนาบแผลของเขา มันน่ากลัวจังเลย ทำไมเขาต้องทำให้เฮนรี่เจ็บปวดอย่างนั้น”
“โรคกลัวน้ำจ๊ะ หลุยส์ การเอาเหล็กร้อนนาบแผลเป็นเพียงความหวังอย่างเดียวเท่านั้นที่จะหยุดยั้งเฮนรี่ จากการติดเชื้อโรคนั้น ถ้าหากเขาติดเชื้อไม่มีใครจะสามารถรักษาเขาได้”
เฮนรี่ได้รับเชื้อโรคกลัวน้ำและเสียชีวิตด้วยความเจ็บปวด ทรมานอีกหลายวันต่อมา หลุยส์ ปาสเตอร์ ไม่เคยลืมเหตุการณ์นั้นเลย “สักวันหนึ่ง” เขาคิด “ฉันต้องการที่จะทำอะไรบางอย่างเพื่อช่วยผู้คน เช่น เฮนรี่”
สิ่งเหล่านี้ คือ แรงดัลใจให้หลุยส์ ปาสเตอร์ คิดค้นหาวิธีรักษาโรคพิษสุนับบ้าซึ่งเขาก็ทำสำเร็จในปี ค.ศ. 1885 และยังค้นพบวิธีรักษาสิ่งของไม่ให้เสียดดยวิธีพาสเจอร์ไรท์อีกด้วย
หลุยส์ ปาสเตอร์ เกิดในปี ค.ศ. 1822 ที่มีเมืองเล็ก ๆ ในประเทศฝรั่งเศส บิดาของเขาซึ่งเป็นคนฟอกหนังต้องการให้หลุยส์เป็นครูจึงส่งเขาไปเรียนที่กรุงปารีสจนสำเร็จการศึกษาและไดเป็นอาจารย์สอนในมหาวิทยาลัยเมื่ออายุได้ 32 ปี และได้แต่งงานกับลูกสาวของคณบดีของมหาวิทยาลัยสตราสเบิร์ก
จุลชีพเป็นสิ่งที่ปาสเตอร์สนใจมาก ทุกคนรู้ว่าเนื้อจะเน่าเปื่อยถ้าหากทิ้งไว้ในกลางแจ้ง และทุกคนสามารถมองเห็นตัวจุลชีพในเนื้อได้ ด้วยกล้องจุลทรรศน์ที่มีกำลังขยายมาก แต่ไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าจุลชีพมาจากไหน นักวิทยาศาสตร์หัวโบราณคิดว่าเนื้อทำให้เกิดพวกมัน ความคิดเห็นอย่างอื่นเป็นสิ่งเหลวไหล แต่ปาสเตอร์ไม่ค่อยแน่ใจนัก
“จุลชีพแพร่พันธุ์ใช่ไหม ใช่” เขาพูด “แต่พวกมันเข้าไปอยู่ในเนื้อได้อย่างไรละ”
เขากลับไปยังวิทยาลัยที่เคยเรียนในกรุงปารีส ซึ่งเขาได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้อำนวยการทางวิชาวิทยาศาสตร์ ในที่สุดเขาสามารถใช้เวลาทั้งหมดของเขาทำการค้นคว้าเรื่องจุลชีพ พ่อครัวของปาสเตอร์ถูกทำให้ยุ่งอยู่กับการต้มซุปเนื้อ มิใช่สำหรับอาหารค่ำ แต่ใช้สำหรับการทดลองของปาสเตอร์
หลุยส์ ค้นพบว่า จุลชีพนั้นเกิดจากฝุ่นละอองที่ลอยอยู่ในอากาศมิใช่มาจากอาหารที่บูดเน่า เขาพิสูจน์โดยการนำเอาขวดซุปเนื้อขึ้นไปบนภูเขาแอลป์ซึ่งมีอากาศบริสุทธิ์ และไม่มีฝุ่นละออง เขาเปิดขวดเหล่านั้น และปล่อยทิ้งไว้ เขาพูดถูกไม่มีฝุ่นละออง และน้ำซุปไม่เสีย บนหิ้งต่าง ๆ ของพิพิธภัณฑ์ปาสเตอร์ในกรุงปารีสมีขวดปิดไว้ ซึ่งจัดทำขึ้นโดยปาสเตอร์น้ำซุปเนื้อในนั้นยังคงไม่บูดเน่า หลังจากนานกว่าร้อยปี
การค้นคว้านี้ทำให้เกิดอาหารกระป๋องและบรรจุขวดที่ เรารู้จักกันทุกวันนี้ อาหารถูกปิดไว้ในกระป๋องหรือขวดด้วยความร้อนสูง ดังนั้นทำให้จุลชีพมีชีวิตอยู่ในนั้นไม่ได้
ในขณะนั้นหลุยส์ยังคงไม่สามารถรักษาโรคชนิดหนึ่ง นั่นคือ โรคกลัวน้ำ เขาไม่เคยลืมเฮนรีเพื่อนของเขาเลย และเขาตัดสินใจที่จะค้นหาสาเหตุของโรค ซึ่งเป็นฆาตกรที่ร้ายกาจ เพื่อประโยชน์แก่เด็กอื่น ๆ ที่ประสบโรคนั้น
ตอนแรกเขาไม่สามารถค้นพบเชื้อจุลินทรีย์ใด ๆ เลย แม้ด้วยกล้องจุลทรรศน์ที่มีกำลังขยายมาก เขาเชื่อว่าบางสิ่งบางอย่างต้องอยู่ที่นั่น บางสิ่งบางอย่างที่เล็กมากจนไม่ปรากฏให้เห็นแม้ด้วยกล้องจุลทรรศน์ที่มีกำลังขยายมากที่สุด ซึ่งเขาเรียกมันว่า ไวรัส
หลังจากการทดลอง ที่เสี่ยงอันตรายหลายครั้ง เขาพบเชื้อไวรัสสมบูรณ์ที่สุดในบริเวณไขมันสันหลังของสัตว์ที่เป็นโรค เขาสามารถเพาะเชื้อไวรัสได้ และฉีดมันเข้าไปในสัตว์ตัวอื่น ๆ ให้มันรับเชื้อโรคกลัวน้ำด้วย
หลุยส์ทดลองฉีดเชื้อไวรัสของโรคกลัวน้ำแก่สุนัขทั้งสิบตัว วันต่อมาเตาเริ่มฉีดเชื้อไวรัส ที่ทำให้อ่อนแลลงแล้ว ของเขาให้สุนัขทุกตัว การรักษาประสบผลสำเร็จอีกเช่นกัน ไม่มีสุนัขตัวใด ติดโรคกลัวน้ำ
การค้นพบวิธีรักษาโรคกลัวน้ำ ให้ความหวังใหม่แก่ผู้คนในหลายประเทศ การฉีดวัคซีนให้ได้ผลสำเร็จในประเทศต่าง ๆ มากมาย ผู้คนที่มีความกตัญญู ซึ่งได้รับการรักษาให้หายส่งเงินมาช่วยสร้างตึก ปาสเตอร์ อินสติทิวน์ ในกรุงปารีส บัดนี้ ปาสเตอร์ อินสติทิวท์ ได้มีขึ้นในหลายภูมิภาคของโลก
เมื่อหลุยส์ ปาสเตอร์ ถึงแก่กรรมในปี ค.ศ. 1895 ผู้คนหลายล้านคนโศกเศร้าเสียดาย เขาไม่เพียงแต่เป็นนักวิทยาศาสตร์ที่สำคัญเท่านั้น แต่เป็นบุคคลสำคัญอีกด้วย เขาเป็นคนอ่อนน้อมและสนใจกับเรื่องอนามัยของคนอื่นอยู่เสมอ
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น